Afegelopen zondag zijn we me t de auto een eindje landinwaarts gereden. Als je afslaat op de hoofdweg zit je al snel in wat ruiger gebied. Er zijn links en rechts af en toe boerderijen afgewissled met sinnasappel boomgaarden.
woensdag 31 oktober 2007
Autorit
Afegelopen zondag zijn we me t de auto een eindje landinwaarts gereden. Als je afslaat op de hoofdweg zit je al snel in wat ruiger gebied. Er zijn links en rechts af en toe boerderijen afgewissled met sinnasappel boomgaarden.
zaterdag 27 oktober 2007
We hebben een huis!
Onze zoektocht naar een huis is eerder over dan we dachten. Het eerste huis waar we naar zijn gaan kijken was eigenlijk te groot en te luxe voor ons. Bovendien waren er veel mensen die het wilden hebben. We gingen er al niet meer van uit dat wij het zouden krijgen. Maar toch werden we vrijdag gebeld dat we er 5 november in kunnen. Zoals gezegd is het vrij groot, drie slaapkamers met inbouwkasten, grote woonkamer met open keuken en natuurlijk een overdekt terras. Alles is net opgeknapt, er zitten een nieuwe keuken en badkamer in, met jacuzzi. Dit is de bovenverdieping. Het is een beetje als een dijkhuis. De onderverdieping is ongeveer tweederde van de bovenverdieping en hier bevindt zich nog een kleine studeerkamer, een washok, toilet, een garage en een open ruimte. Hier zijn geen grote ramen dus het is echt een bijruimte. De achtertuin is helemaal bedekt met gras, vandaar misschien de vraag van de verhuurder of we een grasmaaier hebben.
Het ligt in een goede wijk. Ons huis is klein in vergelijking met wat er allemaal nog meer staat. Als je voor het huis staat kun je Tuggerah lake zien (zie foto). Dan ligt rechts de Tasmanzee, die kun je zien vanaf ons terras. Wel met wat fantasie, in de verte. Het is 5 min fietsen naar de zee.
In eerste instantie hebben we een contract voor een halfjaar. De mensen van wie wij huren zijn voor hun werk ergens anders naartoe verhuisd en zijn van plan daar langere tijd te blijven. Dus het is heel waarschijnlijk dat we daarna een jaarcontract krijgen. We gaan 5 of 6 november verhuizen. Dat wil zeggen, we gooien onze koffers in de auto en rijden naar ons nieuwe huis. De spullen die in Nederland in een zeecontainer zijn gegaan zullen pas rond de kerst hier zijn. Het eerste wat we dus moeten kopen zijn een bed, een tuinset en een barbecue. O, ja en een grasmaaier.
S&B
Zomertijd!
Dit weekend is hier de zomertijd ingegaan, dus de klok is 1 uur vooruit gezet. In Nederland is de wintertijd ingegaan, dus de klok is daar 1 uur teruggezet. Bij elkaar is het tijdsverschil vanaf nu tot Maart 2008 10 uur (in plaats van de 8 uur die het daarvoor was).
Voor ons is dit wel fijn, want het werd hier om 18.30 al donker. Nu kunnen we ook 's avonds wat meer genieten van het mooie weer.
S&B
Voor ons is dit wel fijn, want het werd hier om 18.30 al donker. Nu kunnen we ook 's avonds wat meer genieten van het mooie weer.
S&B
woensdag 24 oktober 2007
Regen
Het is al twee dagen grijs. Vannacht heeft het de hele nacht geregend en nu is het 1 uur en het regent nog steeds. Geen enorme wolkbreuken maar genoeg om spijt te hebben dat ik mijn paraplu in Nederland heb gelaten. Toch ben ik vandaag maar in een cafeetje gaan zitten met mijn macbook. Onderweg heb ik een paar foto's gemaakt van terrigal in de regen. Het is hier lente en dus zijn er allemaal bomen en planten die ineens in bloei staan. Overal zie je paarse rode en fel blauwe vlekken in het landschap. De foto met rechts het strand en in het midden de parkeerplaats is terrigal. Op die parkeerplaats kunnen we draadloos internet ontvangen. Rechts is het internet cafeetje waar ik deze weblog bij houd.
Dinsdag zijn we weer bij een huis gaan kijken. Het lag 2 minuten bij de zee vandaan dus dat beloofde wat, maar het was erg vervallen. Alles was vies en er was geen overdekt terras. Zo'n terras heb je hier echt nodig om zomers niet weg te branden en om je barbecue op te zetten natuurlijk. Aankomende zaterdag gaan we weer op huizen jacht. Dan gaan we ook kijken naar een auto want we hebben nog maar een week de huurauto.
Met Sander op zijn werk gaat het ook goed. Hij zou deze week in de fabriek meedraaien om het proces te leren kennen. Om in de fabriek te werken heb je speciale schoenen nodig. Helaas kreeg hij een blaar op zijn hiel van zijn nieuwe schoenen. Het werd zelfs zo erg dat zijn hiel rood en dik werd. We waren bijna naar de eerste hulp gegaan. Maar gelukkig ging het met icepacks en een drukverband na drie dagen beter. Hij kan nu zelfs zijn schoen alweer aan.
maandag 22 oktober 2007
Foto's
Wij, voor het opreahouse in wind en regen.
Wij, voor de department of intergration.
Sander op zijn werk.
Wij, voor het hotel in malijsie.
Een hagedis. (toch thijs?)
Het strand in Terrigal waar we nu wonen.
Onze hotelkamer
Huizenjacht
Gisteren ben ik gaan praten met het ontwerp bureautje dat bij het bedrijf zit waar Sander werkt. Ik had in Nederland al een portfolio gestuurd maar daar had ik niks meer op terug gehoord. Nu blijkt dat ze op zoek zijn naar een net afgestudeerde grafisch vormgever. Ze fotograferen ook maaltijden en verpakkingen. Dus ik ga volgende week meelopen om te kijken of het klikt. Als dat het geval is krijg ik daar een baan. Ik zou dan drie dagen per week gaan werken en zowel gaan fotograferen en grafisch vormgeven. Wat wel raar is, is dat ik dan naar sander kan zwaaien. Hij zit tien bureautjes verderop!
We hebben al wel wat leuke huisjes gezien maar de procedure is erg lastig. Op zaterdag zijn er overal bezichtegingen. Dan kun je kijken en vragen stellen. Daarna moet je een hele waslijst invullen met gegevens, ze vragen zelfs of je een grasmaaier hebt. De eigenaar van het huis beslist dan wie het huis mag huren. Het huis waar we afgelopen zaterdag geweest zijn was erg goed geprijsd en er waren dus ook veel inschrijvingen. Als het niks wordt gaan we gewoon aankomende zaterdag weer verschillende huizen bekijken.
Zwembad van het hotel
Zondag waren we aan het strand en toen zag sander een walvis heel dicht bij de kustlijn. Ik keek natuurlijk net de andere kant op. Het is nu het walvissen seizoen dus we willen proberen om binnenkort ergens met een boot een tochtje te maken.
Gisteravond zagen we voor het eerst een grote spin. 7 cm. Hij zat gewoon op een hekje. Ik heb geen idee of het een giftige was maar we weten nu wel dat ze er echt zijn.
We hebben al wel wat leuke huisjes gezien maar de procedure is erg lastig. Op zaterdag zijn er overal bezichtegingen. Dan kun je kijken en vragen stellen. Daarna moet je een hele waslijst invullen met gegevens, ze vragen zelfs of je een grasmaaier hebt. De eigenaar van het huis beslist dan wie het huis mag huren. Het huis waar we afgelopen zaterdag geweest zijn was erg goed geprijsd en er waren dus ook veel inschrijvingen. Als het niks wordt gaan we gewoon aankomende zaterdag weer verschillende huizen bekijken.
Zwembad van het hotel
Zondag waren we aan het strand en toen zag sander een walvis heel dicht bij de kustlijn. Ik keek natuurlijk net de andere kant op. Het is nu het walvissen seizoen dus we willen proberen om binnenkort ergens met een boot een tochtje te maken.
Gisteravond zagen we voor het eerst een grote spin. 7 cm. Hij zat gewoon op een hekje. Ik heb geen idee of het een giftige was maar we weten nu wel dat ze er echt zijn.
donderdag 18 oktober 2007
De eerste twee weken
Er is heel veel gebeurd in de laatste twee weken. Sander is alweer een week aan het werk en ik ben ook druk bezig.
Vanaf het begin:
Omdat we twaalf uur vertraging hadden kregen we een dag een hotel in Malijsie. We waren zo moe dat we alleen de omgeving van het hotel hebben gezien. Maar toch was het leuk om een keer op de evenaar te zijn geweest.
In Sydney werden we opgehaald door de Aussi shutle. Het was ongeveer een uur rijden naar ons hotel. Onderweg kwamen we hele stukken zwartgeblakerd bos tegen. De week ervoor was deze snelweg nog afgesloten vanwegen een bosbrand. Toch is het hier niet altijd warm. Tot nu toe is het twee dagen echt warm geweest, zo'n 32 graden. Maar er zijn ook dagen dat ik blij ben dat ik mijn winterjas heb meegenomen.
In de eerste week hebben we vooral veel dingen geregeld. Een bankrekening geopend, ons visum opgehaald in Sydney en de centralcoast verkend. De dag nadat we aankwamen zijn we bij sander op zijn werk gaan kijken. Een collega heeft ons om 8 uur 's morgens opgehaald en eerst twee uur door de omgeving gereden. Het is een aaneenschakeling van kleine dorpjes met als centrum het strand of een winkelcentrum. Zonder auto kom je hier nergens. Het is erg heuvelachtig dus fietsen is ook niet zo'n goed idee.
Sander's collega's zijn erg aardig. Ze geven ons allemaal handige tips. We zijn ook al twee keer bij iemand gaan eten. Dan krijg je om half 6 eerst stukjes wortel, selderij en dorito met een dip. Dan gaat de vrouw het eten klaarmaken en de man steekt dan de barbecue aan. Er wordt hier veel vlees gegeten en dan vooral schapenvlees. Rond tien uur ben je dan klaar met eten.
Vrijdag zijn we naar Sydney geweest. Dat deed me veel aan Londen denken. We hebben alleen de afdeling immigratie goed bekeken, zo'n drie uur lang. Natuurlijk zijn we even bij the operahouse geweest en in een botanische tuin. De rest komt later wel. Ik zou er graag wonen, want zodra je buiten Sydney komt zit je toch een beetje op het platteland. Maar als je in australie gaat wonen moet je natuurlijk in een vrijstaand huis bij het strand gaan wonen.
Het hotel waar we nu zitten ligt 5 minuten lopen van het strand. De natuur is echt prachtig. Het is een beetje alsof je in de dierentuin of een voliere woont. De papagaaien vliegen je om de oren. Tot nu toe zijn we nog geen dodelijk giftige beesten tegen gekomen.
Morgen gaan we op huizen jacht. Want een hotel is leuk maar je kunt er niet je hele leven blijven wonen, toch?
Vanaf het begin:
Omdat we twaalf uur vertraging hadden kregen we een dag een hotel in Malijsie. We waren zo moe dat we alleen de omgeving van het hotel hebben gezien. Maar toch was het leuk om een keer op de evenaar te zijn geweest.
In Sydney werden we opgehaald door de Aussi shutle. Het was ongeveer een uur rijden naar ons hotel. Onderweg kwamen we hele stukken zwartgeblakerd bos tegen. De week ervoor was deze snelweg nog afgesloten vanwegen een bosbrand. Toch is het hier niet altijd warm. Tot nu toe is het twee dagen echt warm geweest, zo'n 32 graden. Maar er zijn ook dagen dat ik blij ben dat ik mijn winterjas heb meegenomen.
In de eerste week hebben we vooral veel dingen geregeld. Een bankrekening geopend, ons visum opgehaald in Sydney en de centralcoast verkend. De dag nadat we aankwamen zijn we bij sander op zijn werk gaan kijken. Een collega heeft ons om 8 uur 's morgens opgehaald en eerst twee uur door de omgeving gereden. Het is een aaneenschakeling van kleine dorpjes met als centrum het strand of een winkelcentrum. Zonder auto kom je hier nergens. Het is erg heuvelachtig dus fietsen is ook niet zo'n goed idee.
Sander's collega's zijn erg aardig. Ze geven ons allemaal handige tips. We zijn ook al twee keer bij iemand gaan eten. Dan krijg je om half 6 eerst stukjes wortel, selderij en dorito met een dip. Dan gaat de vrouw het eten klaarmaken en de man steekt dan de barbecue aan. Er wordt hier veel vlees gegeten en dan vooral schapenvlees. Rond tien uur ben je dan klaar met eten.
Vrijdag zijn we naar Sydney geweest. Dat deed me veel aan Londen denken. We hebben alleen de afdeling immigratie goed bekeken, zo'n drie uur lang. Natuurlijk zijn we even bij the operahouse geweest en in een botanische tuin. De rest komt later wel. Ik zou er graag wonen, want zodra je buiten Sydney komt zit je toch een beetje op het platteland. Maar als je in australie gaat wonen moet je natuurlijk in een vrijstaand huis bij het strand gaan wonen.
Het hotel waar we nu zitten ligt 5 minuten lopen van het strand. De natuur is echt prachtig. Het is een beetje alsof je in de dierentuin of een voliere woont. De papagaaien vliegen je om de oren. Tot nu toe zijn we nog geen dodelijk giftige beesten tegen gekomen.
Morgen gaan we op huizen jacht. Want een hotel is leuk maar je kunt er niet je hele leven blijven wonen, toch?
vrijdag 12 oktober 2007
Internet perikelen
Helaas blijkt het internet hier minder toegankelijk dan we dachten. In het hotel kun je alleen inbellen via de telefoon, en daar blijkt onze laptop te geavanceerd voor te zijn. Het afsluiten van een abonnement voor wireless (zonder aansluiting in je eigen huis dus) is erg duur. Daarbij komt dat de ontvangst slecht is, dat alles hier nog per MB gaat, en snelheden laag zijn. Het meest ideale voor ons zou een ADSL aansluiting zijn, maar dat kan pas als we ons eigen huis hebben. Rest ons voorlopig alleen het internetcafe (tot 17.00 uur open) of het werk.
Met andere woorden: skypen zit er voorlopig nog even niet in, mailen kan wel maar verwacht geen snelle reactie, en over ruim een maand wordt de situatie misschien pas beter.
We blijven wel onze blog af en toe updaten.
S&B
Met andere woorden: skypen zit er voorlopig nog even niet in, mailen kan wel maar verwacht geen snelle reactie, en over ruim een maand wordt de situatie misschien pas beter.
We blijven wel onze blog af en toe updaten.
S&B
Lange update!
G'day! Daar zijn we dan eindelijk weer. We zitten zonder internet, vandaar dat het even geduurd heeft voordat we de weblog weer konden updaten. Daarom deze keer een extra lange aflevering! Voor degene die geen zin heeft om het allemaal te lezen hierbij de korte versie:
· Laatste dagen voor vertrek druk en emotioneel
· Reis met bijna 12 uur vertraging
· Veilig aangekomen in Australië
· Nu in Terrigal, moe maar voldaan
Zo, en nu voor de die-hards:
Het definitieve afscheid begon eigenlijk op donderdag 4 oktober. Dit was de laatste dag in ons appartement in Dordrecht. We kregen potentiële huurders over de vloer, helaas zonder resultaat. We hadden nadrukkelijk gezegd dat we maximaal 2 mensen erin wilden, voor minimaal 6 maanden. Deze wilden er met z'n drieën in, en voor 5 maanden. Beetje tijdverspilling voor ons dus, maar nu weet het verhuurbedrijf in ieder geval dat we alleen hiermee akkoord gaan. Voordeel was wel dat we alles perfect aan kant hadden gebracht, en we dus grotendeels klaar waren om weg te gaan. 's Avonds lekker een filmpje gekeken om wat te ontspannen, en vroeg naar bed.
Vrijdagochtend hadden we rond koffietijd afgesproken bij Opa. We hoefden alleen de allerlaatste spulletjes nog maar mee te nemen uit het huis, dus we dachten aan 1,5 uur wel genoeg te hebben. Dit werd al minder, aangezien Bregje niet zo best geslapen had en nog wat langer op bed wilde blijven. Toch bleek het nog meer werk te zijn dan we dachten en zo werd het toch nog een drukke ochtend, waarbij we koffietijd bij Opa nooit gingen halen. Even gebeld dat we later kwamen, gelukkig konden we mee lunchen. Toen we eindelijk alles aan kant hadden en de laatste spulletjes in de auto zetten, was het tijd om voor de laatste keer de deur achter ons dicht te trekken. Dat was toch wel even slikken. We woonden er pas 2 jaar, en we hadden het er geweldig naar onze zin. Nu laten we het achter, en komt er (hopelijk snel) iemand anders in. Het stond ook wel symbool voor wat we aan het doen waren: alles achterlaten wat we hier op hadden gebouwd. En dat deed best wel even pijn.
Toen op naar Opa, dat wil zeggen, eerst naar goede vriend P in L om de auto weg te zetten. De dag ervoor was het net niet meer gelukt om de auto te verkopen, en dat gaat hij nu voor ons proberen. Pa B haalde ons op en zo gingen we naar Kortgerecht. Daar de laatste spulletjes naar zolder gebracht, en heerlijk geluncht (broodje bal en brood met pindakaas, hmmm). Natuurlijk ook met Opa gepraat en samen met hem op de foto gegaan. Al maakt hij nog steeds een gezonde indruk, je weet niet hoe het hem de komende jaren zal vergaan, iets wat hij zelf ook inziet. We hopen hem in goede gezondheid weer terug te zien.
Toen door taxi-Bel naar Zeist gebracht, waar zaakwaarnemer Y al zat te wachten. Bregje's vader zal onze administratie en correspondentie voor ons bijhouden als wij down-under zitten, en er waren nog wel wat puntjes op de I te zetten die middag. Er is ook zoveel te regelen! Op de valreep hebben we nog een spaarrekening geopend die ons AOW-gat moet gaan opvullen. Je moet er maar aan denken...
's Avonds met de (resterende) familie Molenaar gegeten en uitgebreid koffie gedronken. Met marsepein. Ja, ik weet het, het is nog lang geen Sinterklaas, maar je moet maar afwachten of ze dat in Australië hebben. (Inmiddels weten we dat je hier deli's hebt waar je in ieder geval pepernoten gewoon kunt kopen, dus wij overleven 5 december wel. Ach, marsepein is altijd lekker, dus wat zou het...)
Zaterdag was de dag van de Grote Reis. Het vliegtuig zou om 12.00 vertrekken, en om 9.00 werden we verwacht op Schiphol. Tijdens het ontbijt werden we gebeld door goede neef GJ, die gezien had dat de vlucht vertraagd zou zijn. Snel Schiphol gebeld, en het bleek te kloppen. Het tuig zou pas om 16.15 vertrekken, dus hoefden we pas om 13.15 daar te zijn. Beetje jammer dat we daarvoor zo vroeg waren opgestaan, maar het gaf ons wel de tijd om nog even naar het Fratersveld te wandelen in de heerlijke herfstzon. De rust was echter betrekkelijk, want we wisten niet of we onze aansluiting in Kuala Lumpur wel zouden halen. We hadden daar namelijk 4 uur overstaptijd, dus tenzij het vliegtuig naar Sydney op ons zou wachten, zouden we een vlucht later pas door kunnen. Dat zou onder andere afhangen van het aantal mensen dat op onze vlucht ook naar Sydney zouden moeten. Omdat we dat niet wisten (en omdat we toch niets aan de situatie konden doen) moesten we ons er maar bij neerleggen. Gj, E met CS en M kwamen nog even op de koffie, omdat die nu niet meer naar Schiphol konden komen. Leuk om die nog even te kunnen spreken. Eenmaal op Schiphol aangekomen konden we direct inchecken. We bleken samen 40,4 kg bagage te hebben (ex handbagage). Geen probleem dus, zeker niet toen bleek dat ze wel meer hadden geaccepteerd! Hadden we daarvoor nu zo in de ratst gezeten? Ook onze handbagage werd zonder te wegen toegelaten, inclusief laptop en camera's.
Dan heb je nog drie uur om te doden. Dit was geen enkel probleem, Pa en Ma M (die ons naar het vliegveld hadden gebracht) waren er nog, dus daar hebben we lekker mee geluncht. Later kwam ook het hele gezin Bel om ons uit te zwaaien. Na de nodige groepsfoto's was het dan echt tijd om naar de gate te gaan. Bij de paspoort controle waren daar ook auto-P + vrouw-met-dikke-buik W nog. Waarom is afscheid nemen zo ongelofelijk zwaar, ook als je weet dat je elkaar binnen een jaar al weer ziet? Ik weet het niet, maar zwaar is het. Emotioneel als een ui liepen we samen naar de gate, op naar ons nieuwe hoofdstuk.
Al snel bleek dat we ook 16.15 uur niet gingen halen, omdat het vliegtuig nog niet gereed was. En ruim 350 man boarden duurt gewoon lang! Met een half uur vertraging stegen we eindelijk op met het besef dat het wel eens een heeeeele lange reis kon worden.
De vlucht zelf was prima, Malaysia airlines is best wel luxe. Je wordt continue volgestopt met eten, en je hebt je eigen schermpje voor je waar je films en tv programma's kunt kijken, cd's kunt luisteren en spelletjes kunt spelen. Je vermaakt je dus prima. Ik snap alleen werkelijk niet hoe sommige maatschappijen nog 15 cm minder beenruimte bieden, want ik kon hier maar amper in (en strekken is er dus al helemaal niet bij). Slapen valt ook niet mee, op dit deel van de reis (13 uur aaneengesloten) sliepen we misschien een uurtje.
Eenmaal geland in Kuala Lumpur hoorden we dat we inderdaad de aansluiting hadden gemist, en dat we een plaatsje hadden op het volgende vliegtuig, bijna 12 uur later. Gelukkig kregen we ook een hotelkamer aangeboden waar we konden douchen en slapen. Dat scheelde wel, en het was heerlijk om even in een echt bed te liggen. Voor het hotel moesten we het transit gedeelte van het vliegveld uit, we waren dus werkelijk in Maleisië! Dit gaf ons de mogelijkheid om eventjes buiten rond te kijken. Ookal was het bewolkt en regende het af en toe, de warmte was onbeschrijfelijk. Als het zonnig is moet het daar echt niet te harden zijn. De natuur was er wel schitterend, alsof je in de kas van een center-parcs zwembad liep, maar dan echt. De mensen zijn er erg vriendelijk, en spreken goed Engels. Het eten was ook fantastisch! Misschien een keer terug voor vakantie?
Het inchecken voor de volgende etappe ging voorspoedig. Al snel zaten we weer in de lucht, het was inmiddels al weer donker. Maar aangezien we 's middags even geslapen hadden, zat een uiltje knappen er niet meer in. Dus nog maar weer 2 films gekeken (oa trains, plains and automobiles. Een klassieker die ik nog nooit had gezien. Ik heb in tijden niet zo gelachen). Op de elektronische kaart konden we goed zien waar we waren, en natuurlijk ging een groot deel van de reis over Australië. Tegen het eind zagen we de eerste lichten beneden: ons eerste 'contact'. Langzaam kwam de zon op en konden we ook andere dingen zien: bergen, meren, rivieren, en stadjes. Uiteindelijk kwam ook Sydney in zicht, en vingen we al een glimp op van de Central Coast in New South Wales: ons nieuwe thuis.
Na landen, customs en koffers ophalen werden we opgepikt door onze 'Aussie shuttle' die ons naar Terrigal bracht. Daar in ons hotel ingecheckt en op bed gecrasht: bijna 1,5 dag onderweg en een paar uur slaap doen je niet echt goed. Maar het was het waard, want we zijn er: Australië!
Nu hebben we een weekje om weer een beetje tot rust te komen, de buurt te verkennen en wat dingetjes te regelen. Maandag begin ik met werken, en Bregje met het zoeken naar een baan. We houden jullie natuurlijk op de hoogte van de vorderingen. Het wordt zo langzamerhand wel tijd om te stoppen met schrijven. Sorry voor de lap tekst, ik heb nog geprobeerd het kort te houden, maar dat was ijdele hoop. Volgende keer weer een korter stukje. No worries.
Sander & Marije Bel
PS foto's volgen nog.
· Laatste dagen voor vertrek druk en emotioneel
· Reis met bijna 12 uur vertraging
· Veilig aangekomen in Australië
· Nu in Terrigal, moe maar voldaan
Zo, en nu voor de die-hards:
Het definitieve afscheid begon eigenlijk op donderdag 4 oktober. Dit was de laatste dag in ons appartement in Dordrecht. We kregen potentiële huurders over de vloer, helaas zonder resultaat. We hadden nadrukkelijk gezegd dat we maximaal 2 mensen erin wilden, voor minimaal 6 maanden. Deze wilden er met z'n drieën in, en voor 5 maanden. Beetje tijdverspilling voor ons dus, maar nu weet het verhuurbedrijf in ieder geval dat we alleen hiermee akkoord gaan. Voordeel was wel dat we alles perfect aan kant hadden gebracht, en we dus grotendeels klaar waren om weg te gaan. 's Avonds lekker een filmpje gekeken om wat te ontspannen, en vroeg naar bed.
Vrijdagochtend hadden we rond koffietijd afgesproken bij Opa. We hoefden alleen de allerlaatste spulletjes nog maar mee te nemen uit het huis, dus we dachten aan 1,5 uur wel genoeg te hebben. Dit werd al minder, aangezien Bregje niet zo best geslapen had en nog wat langer op bed wilde blijven. Toch bleek het nog meer werk te zijn dan we dachten en zo werd het toch nog een drukke ochtend, waarbij we koffietijd bij Opa nooit gingen halen. Even gebeld dat we later kwamen, gelukkig konden we mee lunchen. Toen we eindelijk alles aan kant hadden en de laatste spulletjes in de auto zetten, was het tijd om voor de laatste keer de deur achter ons dicht te trekken. Dat was toch wel even slikken. We woonden er pas 2 jaar, en we hadden het er geweldig naar onze zin. Nu laten we het achter, en komt er (hopelijk snel) iemand anders in. Het stond ook wel symbool voor wat we aan het doen waren: alles achterlaten wat we hier op hadden gebouwd. En dat deed best wel even pijn.
Toen op naar Opa, dat wil zeggen, eerst naar goede vriend P in L om de auto weg te zetten. De dag ervoor was het net niet meer gelukt om de auto te verkopen, en dat gaat hij nu voor ons proberen. Pa B haalde ons op en zo gingen we naar Kortgerecht. Daar de laatste spulletjes naar zolder gebracht, en heerlijk geluncht (broodje bal en brood met pindakaas, hmmm). Natuurlijk ook met Opa gepraat en samen met hem op de foto gegaan. Al maakt hij nog steeds een gezonde indruk, je weet niet hoe het hem de komende jaren zal vergaan, iets wat hij zelf ook inziet. We hopen hem in goede gezondheid weer terug te zien.
Toen door taxi-Bel naar Zeist gebracht, waar zaakwaarnemer Y al zat te wachten. Bregje's vader zal onze administratie en correspondentie voor ons bijhouden als wij down-under zitten, en er waren nog wel wat puntjes op de I te zetten die middag. Er is ook zoveel te regelen! Op de valreep hebben we nog een spaarrekening geopend die ons AOW-gat moet gaan opvullen. Je moet er maar aan denken...
's Avonds met de (resterende) familie Molenaar gegeten en uitgebreid koffie gedronken. Met marsepein. Ja, ik weet het, het is nog lang geen Sinterklaas, maar je moet maar afwachten of ze dat in Australië hebben. (Inmiddels weten we dat je hier deli's hebt waar je in ieder geval pepernoten gewoon kunt kopen, dus wij overleven 5 december wel. Ach, marsepein is altijd lekker, dus wat zou het...)
Zaterdag was de dag van de Grote Reis. Het vliegtuig zou om 12.00 vertrekken, en om 9.00 werden we verwacht op Schiphol. Tijdens het ontbijt werden we gebeld door goede neef GJ, die gezien had dat de vlucht vertraagd zou zijn. Snel Schiphol gebeld, en het bleek te kloppen. Het tuig zou pas om 16.15 vertrekken, dus hoefden we pas om 13.15 daar te zijn. Beetje jammer dat we daarvoor zo vroeg waren opgestaan, maar het gaf ons wel de tijd om nog even naar het Fratersveld te wandelen in de heerlijke herfstzon. De rust was echter betrekkelijk, want we wisten niet of we onze aansluiting in Kuala Lumpur wel zouden halen. We hadden daar namelijk 4 uur overstaptijd, dus tenzij het vliegtuig naar Sydney op ons zou wachten, zouden we een vlucht later pas door kunnen. Dat zou onder andere afhangen van het aantal mensen dat op onze vlucht ook naar Sydney zouden moeten. Omdat we dat niet wisten (en omdat we toch niets aan de situatie konden doen) moesten we ons er maar bij neerleggen. Gj, E met CS en M kwamen nog even op de koffie, omdat die nu niet meer naar Schiphol konden komen. Leuk om die nog even te kunnen spreken. Eenmaal op Schiphol aangekomen konden we direct inchecken. We bleken samen 40,4 kg bagage te hebben (ex handbagage). Geen probleem dus, zeker niet toen bleek dat ze wel meer hadden geaccepteerd! Hadden we daarvoor nu zo in de ratst gezeten? Ook onze handbagage werd zonder te wegen toegelaten, inclusief laptop en camera's.
Dan heb je nog drie uur om te doden. Dit was geen enkel probleem, Pa en Ma M (die ons naar het vliegveld hadden gebracht) waren er nog, dus daar hebben we lekker mee geluncht. Later kwam ook het hele gezin Bel om ons uit te zwaaien. Na de nodige groepsfoto's was het dan echt tijd om naar de gate te gaan. Bij de paspoort controle waren daar ook auto-P + vrouw-met-dikke-buik W nog. Waarom is afscheid nemen zo ongelofelijk zwaar, ook als je weet dat je elkaar binnen een jaar al weer ziet? Ik weet het niet, maar zwaar is het. Emotioneel als een ui liepen we samen naar de gate, op naar ons nieuwe hoofdstuk.
Al snel bleek dat we ook 16.15 uur niet gingen halen, omdat het vliegtuig nog niet gereed was. En ruim 350 man boarden duurt gewoon lang! Met een half uur vertraging stegen we eindelijk op met het besef dat het wel eens een heeeeele lange reis kon worden.
De vlucht zelf was prima, Malaysia airlines is best wel luxe. Je wordt continue volgestopt met eten, en je hebt je eigen schermpje voor je waar je films en tv programma's kunt kijken, cd's kunt luisteren en spelletjes kunt spelen. Je vermaakt je dus prima. Ik snap alleen werkelijk niet hoe sommige maatschappijen nog 15 cm minder beenruimte bieden, want ik kon hier maar amper in (en strekken is er dus al helemaal niet bij). Slapen valt ook niet mee, op dit deel van de reis (13 uur aaneengesloten) sliepen we misschien een uurtje.
Eenmaal geland in Kuala Lumpur hoorden we dat we inderdaad de aansluiting hadden gemist, en dat we een plaatsje hadden op het volgende vliegtuig, bijna 12 uur later. Gelukkig kregen we ook een hotelkamer aangeboden waar we konden douchen en slapen. Dat scheelde wel, en het was heerlijk om even in een echt bed te liggen. Voor het hotel moesten we het transit gedeelte van het vliegveld uit, we waren dus werkelijk in Maleisië! Dit gaf ons de mogelijkheid om eventjes buiten rond te kijken. Ookal was het bewolkt en regende het af en toe, de warmte was onbeschrijfelijk. Als het zonnig is moet het daar echt niet te harden zijn. De natuur was er wel schitterend, alsof je in de kas van een center-parcs zwembad liep, maar dan echt. De mensen zijn er erg vriendelijk, en spreken goed Engels. Het eten was ook fantastisch! Misschien een keer terug voor vakantie?
Het inchecken voor de volgende etappe ging voorspoedig. Al snel zaten we weer in de lucht, het was inmiddels al weer donker. Maar aangezien we 's middags even geslapen hadden, zat een uiltje knappen er niet meer in. Dus nog maar weer 2 films gekeken (oa trains, plains and automobiles. Een klassieker die ik nog nooit had gezien. Ik heb in tijden niet zo gelachen). Op de elektronische kaart konden we goed zien waar we waren, en natuurlijk ging een groot deel van de reis over Australië. Tegen het eind zagen we de eerste lichten beneden: ons eerste 'contact'. Langzaam kwam de zon op en konden we ook andere dingen zien: bergen, meren, rivieren, en stadjes. Uiteindelijk kwam ook Sydney in zicht, en vingen we al een glimp op van de Central Coast in New South Wales: ons nieuwe thuis.
Na landen, customs en koffers ophalen werden we opgepikt door onze 'Aussie shuttle' die ons naar Terrigal bracht. Daar in ons hotel ingecheckt en op bed gecrasht: bijna 1,5 dag onderweg en een paar uur slaap doen je niet echt goed. Maar het was het waard, want we zijn er: Australië!
Nu hebben we een weekje om weer een beetje tot rust te komen, de buurt te verkennen en wat dingetjes te regelen. Maandag begin ik met werken, en Bregje met het zoeken naar een baan. We houden jullie natuurlijk op de hoogte van de vorderingen. Het wordt zo langzamerhand wel tijd om te stoppen met schrijven. Sorry voor de lap tekst, ik heb nog geprobeerd het kort te houden, maar dat was ijdele hoop. Volgende keer weer een korter stukje. No worries.
Sander & Marije Bel
PS foto's volgen nog.
maandag 8 oktober 2007
Aankomst in Australie
Na 48 uur praktisch zonder slaap en twaalf uur vertraging zijn we dan eindelijk in Australie. Vanaf het vliegveld, waar we rond acht uur plaatselijke tijd zijn geland, zijn we door een taxi naar onze studio gebracht.
Vandaag (dinsdag) zijn we op sander's werk om wat dingen door te spreken. We krijgen hier ook een auto en een telefoon. Vanavond gaan we bij een collega eten. Barbecue?
Helaas hebben we nog geen internet aansluiting in het hotel dus vertellen we nu een beetje en later het uitgebreide verhaal. Dan kunnen we ook foto's laten zien.
Tot zover.
groetjes,
Sander en Bregje
Vandaag (dinsdag) zijn we op sander's werk om wat dingen door te spreken. We krijgen hier ook een auto en een telefoon. Vanavond gaan we bij een collega eten. Barbecue?
Helaas hebben we nog geen internet aansluiting in het hotel dus vertellen we nu een beetje en later het uitgebreide verhaal. Dan kunnen we ook foto's laten zien.
Tot zover.
groetjes,
Sander en Bregje
donderdag 4 oktober 2007
Berichtje plaatsen?
Verschillende mensen hebben problemen gehad met het plaatsen van een berichtje, of 'reactie'. Dit kan twee oorzaken hebben.
Ten eerste kan ik vergeten zijn om de optie aan te vinken om een reactie achter te mogen laten. Dit zal ik vanaf nu niet meer doen (ahum).
Ten tweede heb je 3 opties om een reactie achter te laten. Het makkelijkste is om het volgende te doen:
- klik onder het stukje op 'xx reacties' (x is het aantal berichten dat er al is achtergelaten)
- Typ je bericht
- Vink onder het bericht 'anoniem' aan (dit is belangrijk...)
- Publiceer het bericht
Als het goed is moet iedereen zo een bericht achter kunnen laten, ook als je geen 'lid' bent van de site.
Lukt het dan nog niet, laat het mij dan weten!
Sander
Ten eerste kan ik vergeten zijn om de optie aan te vinken om een reactie achter te mogen laten. Dit zal ik vanaf nu niet meer doen (ahum).
Ten tweede heb je 3 opties om een reactie achter te laten. Het makkelijkste is om het volgende te doen:
- klik onder het stukje op 'xx reacties' (x is het aantal berichten dat er al is achtergelaten)
- Typ je bericht
- Vink onder het bericht 'anoniem' aan (dit is belangrijk...)
- Publiceer het bericht
Als het goed is moet iedereen zo een bericht achter kunnen laten, ook als je geen 'lid' bent van de site.
Lukt het dan nog niet, laat het mij dan weten!
Sander
dinsdag 2 oktober 2007
Nog 4 nachtjes slapen
De container is geladen, de spullen zijn opgeslagen, ons huis is schoon en klaar om verhuurd te worden. Even tijd om adem te halen voordat we zaterdag dan echt vertrekken. Tijd om de laatste puntjes op de I te zetten.
Tijd ook om afscheid te nemen. Zondag nog in Leerdam geweest bij de familie. Echt afscheid was het was het niet, iedereen komt nog naar schiphol. Dat geldt trouwens ook voor de familie Molenaar. Vorige week hebben we allebei al gedag gezegd op ons werk. Voor Bregje was de definitief. Voor mij wat minder, omdat ik via mijn werk nog regelmatig met hen in contact zal zijn. In de kerk zijn we uitgezegend.
Het is heel vreemd om op deze manier vaarwel te zeggen. Want we weten dat we er volgend jaar alweer even zijn, en een aantal jaren daarna wellicht weer terug zijn. En daar houden we ons stiekem wel een beetje aan vast, maakt het afscheid wat dragelijker.
We weten inmiddels ook waar we de eerste maand verblijven:
http://centralcoast.citysearch.com.au/E/V/CENTR/0055/58/46/1.html
Bedankt voor alle leuke berichtjes op ons blog! En alle kaartjes, telefoontjes en mailtjes. We waarderen het zeer.
S&B
Tijd ook om afscheid te nemen. Zondag nog in Leerdam geweest bij de familie. Echt afscheid was het was het niet, iedereen komt nog naar schiphol. Dat geldt trouwens ook voor de familie Molenaar. Vorige week hebben we allebei al gedag gezegd op ons werk. Voor Bregje was de definitief. Voor mij wat minder, omdat ik via mijn werk nog regelmatig met hen in contact zal zijn. In de kerk zijn we uitgezegend.
Het is heel vreemd om op deze manier vaarwel te zeggen. Want we weten dat we er volgend jaar alweer even zijn, en een aantal jaren daarna wellicht weer terug zijn. En daar houden we ons stiekem wel een beetje aan vast, maakt het afscheid wat dragelijker.
We weten inmiddels ook waar we de eerste maand verblijven:
http://centralcoast.citysearch.com.au/E/V/CENTR/0055/58/46/1.html
Bedankt voor alle leuke berichtjes op ons blog! En alle kaartjes, telefoontjes en mailtjes. We waarderen het zeer.
S&B
Abonneren op:
Posts (Atom)
