maandag 25 mei 2009

Eindelijk thuis

Na twee en een halve week zag ik er erg naar uit om naar huis te gaan.
Ik zou op donderdag avond op Sydney airport aankomen. Uiteindelijk werd het zaterdag ochtend. Sander stond me daar om 6 uur 's ochtends op te wachten.

Om even samen te vatten:

14.00 :Technici zijn nog aan het vliegtuig bezig. Met snackbon naar de
vertrekhal

15.00 :Technici zijn nog aan het vliegtuig bezig. Met een lunchbon naar
de vertrekhal

15.30 :Veiligheidscontrole en aan boord gaan. Na 1,5 uur in de hitte
aan boord.

17.00 :Een brandstof lek. We worden met spoed door de brandweer van boord gehaald.

17.30 :Ze zijn nog steeds aan het opruimen dus kom om 20.00 maar terug.

20.00 :Er zijn andere problemen ontstaan en de piloot mag na 20.30 de
lucht niet meer
in dus moeten we naar een hotel.
Weer door de douane en onze koffers ophalen. Daarna worden we naar
een hotel gestuurd. We krijgen geen avondeten. En geen idee wanneer
het vliegtuig wel gaat

Dag twee:

7.30 :Ontbijt. We moeten om 9.15 bij de incheckbalie zijn.

9.15-12.30: In de rij om mijn ticket om te boeken.

13.00 We zitten allemaal in het vliegtuig klaar om te vertrekken.

13.10 De ME haalt ons weer van boord omdat ze niet zeker zijn dat het
vliegtuig veilig is. Iemand heeft een deur open laten staan en
dus moet de controle overnieuw.

15.30 :We zitten allemaal weer in het vliegtuig en rijden naar de
startbaan.

15.40 :Mensen beginnen te gillen omdat ze water over de vleugel zien
lopen en denken dat het benzine is. We moeten stoppen en de
piloot komt iedereen geruststellen. Omdat we te lang stilstaan
gaat Schiphol zich er mee bemoeien. We worden terug
gesleept naar een parkeerplek. We mogen nu kiezen of we van
boord gaan of blijven. Tweederde van de mensen maakt een
emotionele beslissing om van boord te gaan. Ik blijf zitten
want ik wil graag naar huis. Alle bagage wordt van
boord gehaald. We hebben sinds het ontbijt geen eten meer gehad.

20.30 :Eindelijk stijgen we op. Er wordt nu gelukkig ook eten gemaakt
want ik ben duizelig van de honger. Omdat er zo weinig mensen
over gebleven zijn kunnen we allemaal op een rij stoelen slapen.

Dag drie:

12.30 Aankomst in Hong Kong. Mijn vlucht heb ik weer gemist dus ik
wordt weer doorgeboekt. Gelukkig kan ik ook vijf uur naar een
hotel. Die ligt net buiten het vliegveld dus ik moet door de
douane en griep check

14.00 :Lunchen, een mail schrijven en dan in bad en uitrusten.

17.30 :Weer door de douane en dit keer gelijk naar de gate. Ze hebben
geen idee waar mijn koffer is en ik moet er in Sydney naar vragen.

!9.00 :We vertrekken op tijd! Zo kan het ook.
Voor mij zit een ouder Nederlands echtpaar dat ook op de eerste
vlucht zat. Een stewardess knoeit wijn over zijn broek. Ze spreken
geen engels dus ik bemoei mij er maar even mee. Ook zij hebben
geen bagage dus heeft hij geen schone kleding. Ze moeten ook nog
door op een andere vlucht die ze inmiddels ook gemist hebben.

6.00 :Aankomst op Sydney. Ik dacht niet dat het nog zou gebeuren.
Nu nog op zoek naar mijn koffer. En ervoor zorgen dat dat Nederlandse
stel goed geholpen wordt met de verprutste broek en hun volgende vlucht.
Ik heb mijn adres opgegeven met een beschrijving van mijn koffer.
Ze weten nog steeds niet waar mijn koffer uit hangt.

Zondag 14.00 Mijn koffer wordt door "Happy Cabby" thuis bezorgd.

Zo komt alles toch nog aardig op zijn pootjes terecht. Nu kijken hoe ze op de claim reageren...

vrijdag 15 mei 2009

Niets aan de hand...

Nog 5 nachtjes slapen en dan is Bregje weer terug...

De longtest die ik afgelopen week gedaan heb gaf geen duidelijk antwoord. Ik heb geen Astma (wat ik natuurlijk al wist), maar de dokter waar ik vorige week was had wel gelijk: ik mag niet duiken. Het lijkt erop dat het gewoon met mijn lengte te maken heeft. Ze meten een bepaalde ratio, en die ratio moet boven een bepaald percentage liggen om te mogen duiken. De vraag is of dat percentage voor lange mensen even hoog moet liggen als 'normale' mensen. De arts bevestigde dit zelf ook, maar kon helaas niet zeggen of het daarom wel of niet veilig was. Maar gelukkig is er met mijn gezondheid dus niets aan de hand.

In ander nieuws: de eigenaar van ons huis heeft besloten om het te verkopen. Dit zou voor ons kunnen betekenen dat we moeten verhuizen! Beetje een tegenvaller dus, al lijkt het er op het moment op dat de meeste interesse voor het huis komt van mensen die een investering zoeken: een huis met huurders erin dus. In dat geval zouden we gewoon kunnen blijven zitten. Er zijn genoeg huurwoningen beschikbaar als het erop aankomt, maar ik denk niet dat we snel iets zouden vinden als waar we nu zitten. We hebben het hier enorm naar onze zin.

Iedere donkere wolk heeft wel een zilveren randje: kunnen we jullie eindelijk ons huis laten zien ;-) (Klik op het tab blaadje 'photos om meer foto's te zien)

maandag 11 mei 2009

Ik verveel me ook zeker niet. Het is leuk om met vrienden en familie tijd door te brengen

zaterdag 9 mei 2009

Update

Hallo allemaal!

Het is alweer veel te lang geleden dat we ons blog bijgewerkt hebben! We komen er langzaamaan achter dat veel mensen niet eens weten dat Bregje op dit moment in Nederland zit! Is ook niet zo gek als het al meer dan een maand geleden is dat we hier voor het laatst iets geschreven hebben.

Dat is dan ook meteen het belangrijkste nieuws. Bregje is 2,5 week in Holland. Een goede vriendin trouwde daar deze week, en zij heeft de foto's gedaan. Vorige week heb ik haar naar het vliegveld in Sydney gebracht, en volgende week donderdag is ze weer terug.

De vlucht en de bruiloft namen al een bijna week in beslag, en aankomende week bezoekt ze nog een aantal mensen. Dus als ze niet langskomt, wil dat niet zeggen dat ze je niet aardig vindt, ze heeft gewoon te weinig tijd ;-)

Ik zou in de tijd dat Bregje weg is een duikcursus doen, maar helaas kwam ik deze week niet door de medische keuring heen. Lucht komt niet snel genoeg uit mijn longen, wat gevaarlijk kan zijn als je snel naar de oppervlakte moet. Voor zover ik wist was ik kerngezond, dus om even te checken of alles inderdaad in orde is ga ik morgen even naar het ziekenhuis. Zal wel niets zijn, maar ben toch wel benieuwd.

Gelukkig hoef ik me niet te vervelen. Op de foto zie je Ross en Tristan, twee collega's, bij ons in de woonkamer Command & Conquer spelen. Zo heeft een poosje vrijgezel zijn ook zijn voordelen!
Groetjes,
Sander