Weer even alleen...

Aan alle goede dingen komt een eind. Afgelopen donderdag hebben we Pa en Ma Bel weer naar het vliegveld gebracht. Ze hebben een goede tijd hier gehad, maar alles was 'veel te kort'. Fijn dat ze hebben kunnen zien waarom wij het hier zo naar ons zin hebben, en dat we hier eigenlijk nog lang niet klaar zijn. Het heeft ons ook wel weer aan het denken gezet over ons verblijf hier. We willen nog steeds volgend jaar terug naar Nederland, maar het zal niet meevallen om alles hier achter te laten.
Maar zover zijn we gelukkig nog lang niet! Over twee weken is het Pasen. Naast de religieuze betekenis betekent het ook een lang weekend: tijd om er weer op uit te trekken dus. Wat we precies gaan doen weten we nog niet, maar het zal iets in de buurt zijn. Daarmee bedoelen we iets wat niet verder dan 3 uur rijden is, eigenlijk nog best wel ver dus.

De week erna komt een vriendin uit Nederland hierheen. Ze trekt een paar weken door Australië, en ze is een weekje hier. Leuk om mensen over de vloer te hebben!

Daarna wordt het weer even wat rustiger. Niet zo gek, er moet natuurlijk ook gewerkt worden ;-) Ik (Sander) heb nog genoeg te doen aan mijn project op het werk, wat voorspoedig verloopt. Een leuke bijkomstigheid is dat ik in april een presentatie mag doen voor de 'directors' in Amerika. Nee, helaas geen snoepreisje naar de US. Dat gaat tegenwoordig gewoon met een verrijdbare video- en geluidsinstallatie!

Bregje probeert nog steeds veel tijd in haar atelier te stoppen. Er komen weer een aantal kunst-prijzen aan, en ondertussen werkt ze aan een groot project voor zichzelf. Wat het precies is verklappen we nog niet, maar er komt een hoop papier mache bij kijken!

Tot horens.
Sander

Pa en Ma op vakantie

Pa en Ma Bel zitten inmiddels in Queensland! Afgelopen weekend ben ik (Sander) met ze naar Barrington Tops National Park geweest om de camper uit te proberen. Het was weer een erg mooi park, met mooie bomen, en veel 'wildlife'. De kangoeroes kwamen je eten haast van je bord halen! 's Avonds lekker bij het kampvuur gezeten en naar de huilende Dingo's geluisterd, en daarna naar bed. Pa en ma dus in de warme camper, en ik in de ijskoude tent. Met temperaturen rond het vriespunt was het geen pretje! De kou zorgde wel voor een schitterende mist (klik op de foto om hem uit te vergroten).

De camper beviel goed, en dus ging ik op zondag weer op huis aan, en zij door naar het noorden van New South Wales. Daar zouden ze een dag blijven, en dan vertrekken naar de kust van Queensland. Maar moeder natuur had iets anders in petto: een zware Cycloon, midden in het gebied waar ze naartoe wilden! De plannen zijn daarom wat gewijzigd: ze zitten nu in Emerald, 300 km landinwaarts, ver van de Cycloon (die overigens nooit aan land is gekomen, maar wel voor veel regen zorgde). Daar blijven ze een dag om naar edelstenen te zoeken (jawel!), en dan gaan ze weer naar de kust.

Ik had ze net aan de telefoon, en ze hebben het geweldig naar hun zin! Volgende week gaan Bregje en ik hen weer ophalen in Brisbane.

Sander

Ouders, Tasmanië en meer

2 weken geleden zijn Sanders ouders aangekomen in Australië. De reis is hen alles meegevallen, voornamelijk omdat ze een stop over hadden in Singapore. Ze zagen daar in het begin best tegenop, maar toen ze hier eenmaal aankwamen konden ze over niks anders praten. 'Veel te kort', vonden ze, en dat zal voor hun verdere verblijf hier ook wel gelden.

De eerste week hebben we hen wat rondgeleid door Sydney en onze omgeving. Vrijdagavond was de opening van Bregjes studio. Het was ontzettend druk, en veel van onze vrienden waren ook van de partij. Haar werk hing er mooi bij, en veel mensen toonden interesse. Nu maar hopen dat ze ook daadwerkelijk wat gaat verkopen.

De volgende ochtend moesten we op tijd al weer op, want we hadden een reis van een week gepland op Tasmanië. Rond het middaguur kwam ons vliegtuig aan in Hobart. Na een poosje door het centrum te hebben geslenterd gingen we door naar onze eerste overnachtingsplaats in Kingston. Dit was bij een neef van Sanders moeder. Tasmanië blijkt namelijk vol te zitten met familie, veel van hen heeft ze sinds hun vertrek in de jaren 50 niet meer gezien. De ontvangst was er niet minder om, en de hele vakantie door hebben we bij verschillende familieleden gelogeerd en gegeten. Heel bijzonder hoe je zonder iemand ooit ontmoet te hebben (in ons geval) toch een familieband kunt voelen! Op de foto de familie in Kingston
Maar we hebben niet alleen familie bezocht! Tasmanië is rijk aan geschiedenis en natuurschoon, en we hebben het er flink van genomen. We zijn praktisch het hele eiland rondgereden, en hebben veel mooie plekjes bekeken. Hieronder volgen een paar foto's.

In Hobart lag de Sea Shephard, een schip van een Greenpeace-achtige organisatie die hier veel in het nieuws is vanwege de walvisjacht. Bregje en ik kregen een rondleiding!
In het westen van Tasmanië hebben we een prachtige cruise gemaakt op een binnenmeer. We hebben een oud gevangeniseiland, een zalmkwekerij, en een stuk regenwoud bezocht.

Als was het zonnig weer, op de boot was het koud en winderig!

Later hebben we het Cradle Mountain national park bezocht. Sanders ouders hebben dapper meegeklommen!

Maandagavond laat kwamen we weer aan op Sydney airport. Sander moest 's morgens weer vroeg aan het werk, maar de rest kon gelukkig even op adem komen. Op het moment zijn Sanders ouders 3 dagen in de Blue Mountains (zonder ons dus), en zaterdag vertrekken ze met hun huurcamper naar Queensland. Daar gaan we hen over 2 weken weer ophalen in Brisbane. Best druk dus allemaal, maar ook wel heel leuk om hen weer te zien en rond te leiden hier!