weekendje Sydney

Afgelopen weekend zijn we alweer naar Sydney geweest. Het was er druk omdat het cruiseschip Queen Victoria en haar jongere zusje Queen Elisabeth langs elkaar heen zouden varen op zondag avond. Hierdoor waren er het hele weekend veel mensen op de been om de schepen te bekijken.

Zaterdag hebben we meegedaan aan een "amazing race". Voor 50 dollar kon je meedoen aan een soort speurtocht door Sydney. De opbrengst was bestemd voor twee vriendinnen die in een auto van Londen naar Mongolie gaan rijden. Ze laten zich sponseren om geld op te halen voor de Mongoolse arme mensen. Er waren twaalf locaties kriptisch omschreven. Deze plaatsen moest je in een willekeurige volgorde opzoeken en dan een opdracht uitvoeren. Zo moesten we een tent opzetten, waarbij we maar een hand mochten gebruiken. Sander heeft zelfs geleerd om een band te verwisselen. We hebben ruim vijf uur door Sydney gelopen, wat ons weer een stuk meer van de stad heeft laten zien.



Eigenlijk waren we in Sydney om een vriendin van Sander op te zoeken. Sander kent haar en haar vriend van de tijd dat hij in Mongolie stage liep.



's avonds hebben we heerlijk gegeten aan de rand van Sydney harbour.

Zondag zijn we met een collega van Sander naar een cricket wedstrijd geweest; Australie tegen India. Sander had een Australisch spelers t-shirt aan.


Dat was echt een belevenis. Het duurde een tijdje voordat we de spelregels doorhadden, maar dat was niet erg aangezien de wedstrijd acht uur duurde. Het is een vrij traag spel, zo traag dat een aantal spelers de tijd nam om tijdens de wedstrijd handtekeningen uit te delen.

Na anderhalf uur werd er steeds gestopt voor een drinkpauze. Dan kwam deze rare kar het veld op gereden.

Wat het echt leuk maakte waren de Indische supporters. We zaten achter een rij met tien Indische mannen die erg enthausiast waren. Een ervan was voor Australie maar de rest was gehuld in de indische kleuren. Ze begonnen spontaan te dansen toen er iemand was met een trommel. Helaas werd die persoon door de politie verwijderd.


De tweede helft was een beetje saai maar aan het eind werd het toch nog spannend. Gelukkig heeft Australie gewonnen.

een dagje toeristen

Een oud collega van Sander was op vakantie in Australie. We hebben samen met hen afgelopen zaterdag Sydney van een toeristische kant bekeken. Daar hadden wij nog geen tijd voor gehad. Dus the opera house, harbour bridge, the rocks, Hyde park en de botanische tuinen.

Sydney vanaf de haven.




Je kunt de harbour bridge beklimmen maar daar hadden we geen tijd voor.

Meer foto's zijn te bekijken op onze foto site (algemeen)

Sorry...

Het woord dat de Australiërs al jaren in de greep houdt.

Ze hebben het dat over het wel-of-niet excuses aanbieden aan de Aboriginals. Niet voor het feit dat ze (of laat ik maar even hand in eigen boezem steken: we) een paar honderd jaar geleden de oudste cultuur ter wereld om zeep geholpen hebben door ons dit land toe te eigenen. Maar excuses maken voor de zogenaamde 'stolen generation', of gestolen generatie.

De gestolen generatie is een verzamelwoord voor alle kinderen die door de blanke regering en kerken zijn weggenomen van hun ouders, om ze geforceerd te laten integreren in de blanke maatschappij. Dit gebeurde vaak in speciale opvoedingskampen. Wettelijk gezien werd de biologische ouders het ouderschap ontnomen: ze hadden geen poot om op te staan (als ze uberhaupt wisten waar hun kinderen naartoe gebracht werden). Deze praktijk heeft geduurd van 1869 tot 1969(!).

Dat het zo lang geduurd heeft voor de regering officieel afstand nam van deze zwarte bladzijde in de geschiedenis is niet zo verwonderlijk. De verwachting is namelijk altijd geweest dat met een officieel 'sorry' ook een grote zak met geld gemoeid zou zijn om alle schadeclaims mee af te betalen. Want wat is zo'n excuus waard als je vervolgens geen genoegdoening kunt krijgen voor het leed dat je is aangedaan?

De nieuwe regering Rudd gaat het nu toch proberen. Aankomende woensdag, 13 februari 2008, gaat de regering excuses maken aan de gestolen generatie. Al weken zijn ze bezig om Aboriginee leiders te vragen wat zij vinden dat in zo'n excuus moet komen te staan. Rudd is echter vanaf het begin heel duidelijk geweest: er komt geen geld beschikbaar voor schadevergoedingen. Iedereen vraagt zich daardoor af wat dit excuus eigenlijk inhoudt.

Wij zelf weten ook niet zo goed wat we ervan moeten denken. Want hoe goed bedoeld het ook is: we vragen ons af hoe wij zouden reageren als we in de schoenen van de Aboriginals zouden staan. Wij zouden er misschien meer voor voelen als de regering zich met de echte problemen in de maatschappij bezig zou houden, namelijk de enorme kloof tussen Aboriginals en 'Australiërs'. We zijn ook benieuwd hoe de rest van de wereld op dit excuus zal reageren. Want hoeveel landen hebben niet een of ander koloniaal verleden waar ze nooit officieel excuses voor hebben gemaakt?

Meer weten over de Stolen Generation? Kijk dan de film Rabbit Proof Fence eens!