De laatste post...

En zo komt ons avontuur in Australië tot een eind. Op het moment zijn we even bij Bregje's ouders in Zeist, maar vanaf volgende week zijn we weer in Dordrecht te vinden op ons oude adres. Het ziet ernaar uit dat we dan na een paar maanden weer gaan verhuizen naar Den Bosch.

We vinden het leuk dat je ons gevolgd hebt deze 2,5 jaar! Hartelijk bedankt voor de berichtjes, brieven, telefoontjes enz. We hebben het erg gewaardeerd. Nu we weer in Nederland zijn leek het ons een beetje vreemd om nog door te gaan met het schrijven op dit weblog, we kunnen iedereen nu gewoon weer opzoeken! Daarom stoppen we ermee, maar als je echt geen genoeg kunt krijgen, dan kun je vanaf nu terecht op ons Engelstalige weblog wat we nog een poosje bij willen gaan houden.

Tot snel!

Sander & Mariah

The end...

We zijn weer thuis! Hieronder een verslagje van de laatste week.
Na Sander's laatste dag op het werk hebben we de laatste spullen op een aanhanger gezet. 's Avonds hebben we bij vrienden gegeten en daar zijn we ook blijven slapen. Dit zijn Adam en Vanessa toen ze ons de volgende morgen vroeg uitzwaaiden.
De laatste dingen nog even goed vastbinden, en dan op naar Brisbane: bijna 1000 km in 1 dag!
Eenmaal aangekomen in Brisbane hebben we de spullen naar een kennis van Erik gebracht. Erik is de dominee van onze gemeente in Dordt. Hij verhuist met zijn gezin voor een paar jaar naar Australië, en zij hebben een deel van onze spullen overgekocht. Natuurlijk hebben we met z'n allen de wedstrijd Nederland-Denemarken gekeken!
Na drie dagen Brisbane hebben we dan Australië eindelijk verlaten. We vlogen naar Singapore waar we nog een nachtje zijn gebleven. Van daar uit door naar Amsterdam waar de familie op ons stond te wachten.
Wat geweldig om iedereen weer terug te zien! Het lijkt al snel of we nooit zijn weggeweest!

Nog maar een week te gaan

Het huis is leeg, de koffers gepakt en er zijn nog maar een paar mensen over om afscheid van te nemen.

Sander had een groot afscheid op zijn werk:


Bregje heeft afscheid genomen van Bateau Bay Beach:






Van Marnie:


En Greg Somers:


En de Auto:

Afscheid in de kerk

En het grootste afscheid van allemaal, in de kerk. We hebben voorin de kerk verteld hoe we het de laatste 2,5 jaar ervaren hebben en wat we de komende tijd gaan doen.

Na de dienst kwamen een heleboel mensen persoonlijk afscheid nemen. Sommige met tranen in hun ogen. We gaan onze Australische familie heel erg missen.

Anna was het weekend bij ons om afscheid te nemen. We hebben een "slide night" gehouden met dia's uit Mongolië. ( Sander heeft Anna tien jaar geleden in Mongolië ontmoet )


Gister avond hadden we ons laatste afscheidsfeestje van de theologie cursus die we doen.

Nog meer afscheid nemen

Zaterdag hebben we afscheid genomen van Sander z'n collega's. Het idee was om een bonfire te houden maar dat ging helaas niet door. Het regent hier al twee weken en voorlopig houdt dat nog niet op. We kunnen zo natuurlijk wel alvast een beetje wennen aan Nederland.



Sander kreeg van zijn collega's een koffer voor zijn basgitaar. In de vorm van een kist met erop een plaque met: In memory of Sander Bel, Dearly missed

Afscheid nemen

Het is iedere keer weer erg moeilijk om afscheid te nemen. We hebben hier in de afgelopen drie jaar veel vrienden gemaakt. We proberen om van iederen op een goede manier afscheid te nemen.

Vorige week zaterdag zijn we bij Sam en Leanne geweest samen met Adam en Vanessa.
Zij wonen op een stuk land aan de rand van Sydney. Nog een keer een aussie Barbie en hout zagen voor de open haard.






Afgelopen weekend zijn we weggeweest met Tim, Kate en de jongens. Ze hebben ons getrakteerd op een weekend weg in de Hunter. Het weer was herfst achtig. we hebben veel gewandeld, wijn geproefd en veel gegeten.

Update

Sorry voor de lange tijd sinds de laatste update. We zijn erg druk geweest met geregel. Maar hier is het laatste nieuws:

Alles begint nu aardig vorm te krijgen. We weten wanneer we hier weggaan, wanneer we weer aankomen, en wanneer Sander weer begint op zijn nieuwe werk (zie schema). De afspraak met de verhuizers die onze spullen weer naar Nederland gaan brengen is gemaakt.

De huurders in ons appartement in Dordt gaan er op tijd uit, zodat wij er vrijwel direct weer in kunnen gaan wonen. Dit betekent dat Sander een poosje op en neer moet gaan rijden naar Veghel. Maar op termijn willen we wel weer richting Den Bosch.

Wat heel bijzonder is, is dat de dominee van onze vorige gemeente in Nederland en zijn gezin begin juni naar Brisbane gaan verhuizen. Ze hebben aangeboden om vrijwel alle spullen die wij niet mee terug willen nemen naar Nederland op te kopen. Voor hen een goedkope manier om hier te starten, en wij krijgen nog wat geld terug voor alle spullen die we hier aangeschaft hebben. Geweldig toch? 'Nadeel' is wel dat de spullen natuurlijk in Brisbane moeten komen (bijna 1000 km verderop!). Voordeel is dat we hen dan nog even zien. En of we nu vanuit Sydney of Brisbane terugvliegen, dat maakt natuurlijk niets uit! We kunnen met een vriend meerijden die een aanhanger heeft. Hij gaat vlakbij Brisbane op vakantie. Ongelofelijk hoe alles precies zo uitkomt!

Verder zijn we druk bezig de auto te verkopen, alles op te zeggen, en ons te oriënteren op alles wat ons in NL weer te wachten staat (en dan bedoelen we niet de verkiezingen of het WK). Zo moeten we snel op zoek naar een auto, een internetverbinding, en mobiele telefoons! En Bregje gaat weer op zoek naar een baan. Goede tips zijn altijd welkom!

Ons schema voor de komende weken:
7 juni - Verhuizing van de spullen die naar Nederland moeten
11 juni - Sander's laatste dag op het werk
12 juni - Reis met laatste spullen naar Gold Coast
13 juni - Spullen naar Brisbane
13-15 juni - 'vakantie' in Brisbane
15 juni - Vliegen naar Singapore
16 juni - Singapore stopover
17 juni - Terug in Nederland!
17-28 juni - Logeren in Zeist, familiebezoek, voorbereidingen
28 juni - Eerste dag op Sander's nieuwe werk
29 juni - Verhuizing naar Dordt
30 juni - ?

ps Er is weinig nieuws te melden over Bregje's polsen. De doktoren hebben helaas niets kunnen vinden. Ze kan zich er aardig mee redden, maar ze heeft nog steeds niet 100% van haar kracht terug.

Tot snel,
Sander en Bregje

Terug naar Nederland

Bijna 3 jaar geleden schreven we voor het eerst op dit blog dat we naar Australië gingen. En nu gaan we weer terug naar Nederland!

We hebben altijd 2 a 3 jaar voor ogen gehad, en begin dit jaar zijn we begonnen met nadenken over teruggaan. Een belangrijk aspect daarvan was natuurlijk werk. Het liefst zouden we bij Mars blijven en dat is gelukt. Sander gaat weer terug naar Veghel, waar hij ooit begonnen is. Deze week is hij daar aangenomen als Site Process Technologist Bitesize. Over de precieze einddatum hier en startdatum in NL wordt nog onderhandeld, maar het lijkt allemaal rond juni plaats te gaan vinden.

Voor ons breekt nu een rare tijd aan. Australië is voor een deel ons thuis geworden, en alhoewel we erg uitzien naar familie en vrienden in NL, hier afscheid nemen wordt vast erg zwaar. Onze vrienden hier, het werk, de kerk, de natuur, het weer, we gaan het ontzettend missen! Gelukkig hebben we een maand of 2 om aan het idee te wennen.

Ondertussen moet er natuurlijk veel geregeld worden, zoals de verhuizing, de vluchten, de verkoop van onze spullen hier, en alles in Nederland. We houden jullie op de hoogte.

Tot snel!

Sander en Bregje

Ontbijt bij Terrigal Beach voor onze trouwdag

15/04/2005

Red Centre

We zijn weer terug in Berkeley Vale! Bregje is drie weken op reis geweest met haar ouders (Melbourne - Kangaroo Island - Adelaide - Uluru). En Sander is er de laatste week bij geweest. De foto's van het eerste deel van de reis houden jullie tegoed, maar wat plaatjes uit het Rode Hart willen we jullie niet onthouden!
Niet echt wat je zou verwachten, hè? Het kan soms 3 jaar achtereen niet regenen in centraal Australië, maar wij troffen het!
Dit wandelpad bij Uluru (Ayers Rock) stond finaal blank. De watervallen van de rots waren wel spectaculair.
Dit is hem dan: Uluru. De meest gefotografeerde steen ter wereld (?). Maar zo kennen de meesten hem niet: in de wolken, en nat en grauw. Niet 1 keer zagen we hem rood!
Gelukkig regende het niet de hele tijd. Hierdoor was het soms heerlijk wandelweer, zoals bijvoorbeeld hier in Kata Tjuta (de Olga's), zo'n 50km verderop. Wij liepen de schitterende Valley of the Winds wandeling, terwijl Bregje's ouders een korter wandelingetje maakten.
Eenmaal weg uit het nationale park klaarde het weer op en werd het warm en droog. Hier zitten we aan Duitse appelstrudel op een oude Duitse 'Mission': Hermannsburg.
De natuur is spectaculair in het Rode Hart. Er vindt een constante strijd plaats om water. Deze Eucalyptus staat in een droge rivierbedding. Veel vogels hebben er nesten in, zoals Parkieten.
Door de regen stond er in veel rivieren wat water. De kikkers maken er het beste van, en in veel poeltjes krioelde het van de dikkopjes. De omgeving was ook duidelijk groener dan normaal.
Deze boom heeft ergens diep in de rotsen water gevonden.

Bregje's ouders gaan nu nog een week naar Darwin. Wij gaan weer gewoon aan het werk, en genieten nog van de heerlijke nazomer.

Update

Het is alweer even geleden dat we gepost hebben, daarom even een paar updates. Zie de twee vorige berichten.
Verder zijn Bregje's ouders weer in het land. Deze keer komen ze niet naar ons, maar gaan wij naar hen. Bregje is hen al op gaan zoeken in Melbourne, en zij zijn momenteel met z'n drieën onderweg in een camper naar Kangaroo Island en Adelaide via de Great Ocean Road. Daarna rijden ze met een gewone auto helemaal naar Uluru (Ayers Rock), in het midden van Australië. Sander vliegt daar naartoe, en met z'n vieren gaan we dan daar alles bekijken. Stay tuned voor de foto's!

Ten slotte vragen veel mensen hoe het met Bregje's polsen gaat. Voor degenen die het nog niet weten: ze kreeg eind vorig jaar ineens erge last van haar polsen, RSI-achtige klachten. Ze had er veel pijn aan en kon nauwelijks iets vastpakken. Momenteel gaat het weer een stuk beter, maar we juichen nog niet te vroeg.

S&B

Mens camp

Afgelopen weekend ben ik (Sander) op een mannenweekend geweest van de kerk. We kampeerden aan een inham van de zee, alle mannen + kinderen. Het terrein was van een bijbelschool.
In hetzelfde weekend was er een professionele viswedstrijd, waar een aantal mensen van de school meehielpen (wegen, meten, schoonmaken enz). In ruil daarvoor kregen ze een deel van de opbrengst: 5 Marlijnen en een Hamerhaai!
3 meter lange Marlijn:
De vis wordt vakkundig in mootjes gehakt (letterlijk!). Op een oude kar wordt alles verder schoongemaakt en in enorme filets gesneden:
Wat er overbleef van de 5:
2,5 meter hamerhaai:
En zo zag het er bij ons thuis uit ;-)
Lekker voor op de BBQ, of voor in de Indiaase curry!

Onverwachts bezoek

Onverwachts bezoek uit Nederland. Een oude studievriendin van Sander was in Australië voor werk. Op de foto: uit eten bij Bondi beach.

Sydney, Dubbo, Narrabri, Mount Kaputar, Barrington tops

26 januari is Australia day, een nationale vrije dag. Dit jaar viel die op een dinsdag, en dus nam Sander de maandag en woensdag vrij voor een rondreis door 'country New South Wales'.
Eerste stop was de boerderij van Sam en Leanne, vrienden van ons die eind vorig jaar verhuist zijn naar het huis van zijn ouders. Sam heeft ons rondgereden achterop de trekker! Een compleet andere lifestyle dan hier aan de kust.
Vervolgens op weg naar Dubbo, een slaperig stadje zo'n 400 km landinwaarts van Sydney. Onderweg kwamen we langs dit graf van een Aboriginal, uniek omdat het zowel een westerse steen heeft, als gekerfde bomen eromheen naar Aboriginal gebruik. Het is ook te zien dat het landschap er hier heel anders uitziet!
Dubbo heeft de grootste vrije ruimte dierentuin van Australië. Net zoiets als de Beekse Bergen. Naast alle exotische dieren waren er natuurlijk ook Kangoeroes en Emoes.
Na Dubbo was het op naar Narrabri, waar Tim en Kate inmiddels wonen. Bij hen is 3 weken geleden weer een jongetje geboren, en wij hadden de eer om hem als een van de eersten vast te houden!
Op weg terug naar huis hebben we nog 2 nationale parken bezocht. De eerste was Mount Kaputar, een sub-alpine gebied. Op een van onze wandelingen kwamen we ineens oog in oog te staan met deze Kangoeroes. Zij waren net zo verrast als wij, maar Bregje had de foto al genomen voordat ze ervan door gingen!
Het volgende nationale park was Barrington Tops. Sander was hier vorig jaar al geweest met zijn ouders, maar Bregje wilde het ook graag zien. 's Avonds was er een knetterende onweersbui die het een beetje in het water liet vallen.
Deze slang kwam zich lekker opwarmen na de natte nacht. Na 1500 km in 5 dagen waren we eindelijk weer thuis, klaar om weer aan het werk te gaan.