Deze week is het World Youth Day, of eigenlijk Youth Week. Dit is de jaarlijkse bijeenkomst van katholieke jongeren waar de paus ook altijd bij aanwezig is. Zondag is hij aangekomen in Sydney, en donderdag houdt hij zijn eerste mis. Zondag is de grote afsluiting, waar ruim een half miljoen mensen bij verwacht worden.
Alles staat hierdoor op zijn kop. Straten zijn afgesloten, er gelden zware veiligheidsmaatregelen (zwaarder dan bij de wereldtop die hier vorig jaar was), en allerlei organisaties buitelen over elkaar heen om hun belangen onder de aandacht te brengen. Hier aan de Central Coast valt het allemaal wel mee, al is er hier vlakbij een grote tent waar veel pelgrims overnachten.
De Australiërs zelf snappen het volgens ons niet zo. Al is de grootste groep christenen hier Katholiek (27% van de totale populatie), in het dagelijks leven merk je hier weinig van. Het drong pas laat tot iedereen door dat dit een evenement a la Olympische spelen betrof. En de paus, daar moeten ze ook niet zoveel van hebben (Australiërs hebben een natuurlijke afkeer van iedereen die boven het maaiveld uitsteekt). Het enige waar ze wel naar uitkijken, zijn de extra inkomsten die de stad zal hebben aan alle pelgrims.
Hoe dan ook: het zal wel betekenen dat Australië weer even in de schijnwerpers staat in de rest van de wereld, en dat vinden wij dan weer wel leuk. Dus hou het nieuws in de gaten!
In lokaal nieuws: we hebben er een nieuw nichtje bij! Ze heet Esmée, en is blakend gezond, evenals haar moeder.
En verder: dit plaatje schoten we afgelopen weekend vanaf ons balkon. 2 Kookaburra’s (familie van de IJsvogel en symbool van New South Wales, de provincie waar we in wonen) waren in een (nutteloos) gevecht verwikkeld om een tak met een prachtige Rosella papegaai.
S&B
donderdag 17 juli 2008
dinsdag 1 juli 2008
A whale of a time!
Ieder jaar worden Australiërs aan de oost- en westkust getrakteerd op een waar schouwspel: de trek van verschillende walvissen.
Eind mei trekken onder andere Bultrug Walvissen vanaf Antarctica naar het noorden. Hier krijgen ze jongen. Vanaf september trekken ze dan weer terug naar de zuidpool, waar volop te eten is, en ze nauwelijks natuurlijke vijanden hebben. Deze trek is de langste afstand die welk zoogdier dan ook aflegt op aarde.Tijdens de trek komen ze vaak dicht langs de kust. Op plaatsten waar je een hoog uitkijkpunt hebt kun je ze dan zien. Op zo'n 10 minuten van waar wij wonen ligt er een: Crack-Neck Point (je kunt wel raden waarom dit uitkijkpunt zo heet). Ieder jaar komen hier veel mensen op af, vooral als het mooi weer is.Op de foto kun je zien dat ze nog best een aardig stukje van de kant af zwemmen, maar met een verrekijker kun je ze best goed zien (klik op een foto voor een grotere versie). Ze verraden zich door hun typische uitadem-wolk. Ze komen ook vaak even boven water uit om adem te halen. Soms flapperen ze even met hun zijvin of staartvin, en een enkele keer springen ze zelfs half uit het water: Breaching noemen ze dat.Er gaan ook boten het water op. Misschien dat wij dat ook nog wel eens doen. Het moet een geweldige ervaring zijn om ze van dichtbij te zien.
Australiërs zijn trots op de Walvissen. Niet gek dus dat ze ontzettend boos worden op -met name- Japanners die hier in de buurt op ze jagen (onder het mom van 'wetenschappelijk onderzoek'). En als je ze zo langs ziet zwemmen kun je je ook niet voorstellen dat je ze af zou willen schieten.
S&B
Eind mei trekken onder andere Bultrug Walvissen vanaf Antarctica naar het noorden. Hier krijgen ze jongen. Vanaf september trekken ze dan weer terug naar de zuidpool, waar volop te eten is, en ze nauwelijks natuurlijke vijanden hebben. Deze trek is de langste afstand die welk zoogdier dan ook aflegt op aarde.Tijdens de trek komen ze vaak dicht langs de kust. Op plaatsten waar je een hoog uitkijkpunt hebt kun je ze dan zien. Op zo'n 10 minuten van waar wij wonen ligt er een: Crack-Neck Point (je kunt wel raden waarom dit uitkijkpunt zo heet). Ieder jaar komen hier veel mensen op af, vooral als het mooi weer is.Op de foto kun je zien dat ze nog best een aardig stukje van de kant af zwemmen, maar met een verrekijker kun je ze best goed zien (klik op een foto voor een grotere versie). Ze verraden zich door hun typische uitadem-wolk. Ze komen ook vaak even boven water uit om adem te halen. Soms flapperen ze even met hun zijvin of staartvin, en een enkele keer springen ze zelfs half uit het water: Breaching noemen ze dat.Er gaan ook boten het water op. Misschien dat wij dat ook nog wel eens doen. Het moet een geweldige ervaring zijn om ze van dichtbij te zien.
Australiërs zijn trots op de Walvissen. Niet gek dus dat ze ontzettend boos worden op -met name- Japanners die hier in de buurt op ze jagen (onder het mom van 'wetenschappelijk onderzoek'). En als je ze zo langs ziet zwemmen kun je je ook niet voorstellen dat je ze af zou willen schieten.
S&B
Abonneren op:
Posts (Atom)